CKRajdCommando

 21.11.2021r.   Przez  Zelejową do Czerwonej Góry

            

             Pochmurna i mglista niedziela ale na horyzoncie pojawia się szczelina, która miałem nadzieje że najdzie nad Kielecczyznę ......... ale to była tylko nadzieja :( Lecz i tak warto się gdzieś ruszyć kiedy nie pada i jest w miarę znośnie. Tym razem udajemy się na przetestowanie „po remoncie”- ścieżki geoturystycznej przez rezerwat "Zelejowa". 

            Górę Zelejową pamiętam z dzieciństwa, jako ogromne jak dla dzieciaka wzgórze z bielejącą od wapiennych skał granią, z rzadka porośniętą jałowcem, dziką różą i berberysem. Z grzbietu góry roztaczały się wspaniałe widoki na okoliczne pasma górskie i górujące nad miastem ruiny chęcińskiego zamku. A dziś - przez moim zdaniem idiotyczny pomysł zalesiania na siłę okolicznych wzgórz, Zelejowa chaotycznie zarośnięta roślinnością straciła cały swój dawny urok. Zamiast dbać o ciepłolubną roślinność i występujące tu licznie chronione gatunki roślin przystosowane do życia na otwartej przestrzeni, pozwolono aby rezerwat zarósł, a wspaniałe niegdyś widoki dostępne były jedynie z kilku miejsc i to w niewielkim stopniu.

 

 

Trasę rozpoczynamy w Chęcinach opodal cmentarza, skąd ruszamy szosą w stronę przysiółka wsi Skiby - Gaju. Po drodze napotykamy na ekskluzywną wersję wychodka - powodzi się ;)

Czeka nas trochę męcząca droga przez pola, ponieważ droga z Chęcin na jej początku jest cała w błocie spod kół ciężarówek, które wywożą ziemię z jakiś wykopów.

 

Docieramy do wiaty przy szlaku po remoncie. Pomimo, że podpory zostały solidnie zabezpieczone w przyziemiu, jednak szkoda, że nie wykonano ich z grubszego drewna i nie powiększono trochę zadaszenia. Na plus zmiana pokrycia dachu, poprzednie gonty systematycznie znikały spalane w ognisku. Ale za to zniknął stojący tu betonowy kosz na śmieci i zaraz pewnie zaroi się od butelek i plastiku.

Czas na małą partyjkę przed dalszą drogą - kasztelan na C3

 

Dzwonek syberyjski - jeszcze nie poddał się listopadowemu chłodu.

 

Obowiązkowa wizyta w jednym z zelejowskich kamieniołomów.

 

 

  Nie wiem co się stało Grześkowi, ale chyba mu się podoba :)

Widok na dolinę chęcińska i zamek, za nim widać obiecane rozpogodzenia - ech :(

A my wędrujemy dalej przez skalną grań podziwiając pięknie omszałe i opaprociałe skałki ;)

Te piękne okazy paproci naskalnych w towarzystwie mchów warto byłoby lepiej wyeksponować.

 

Na dnie kolejnego, dawnego wyrobiska gdzie pozyskiwano kwarcyt i różankę zelejowską.

 Poniżej szlaku znaleźć można wiele okazałych dębów.

 

A to nasza dzisiejsza załoga na szlaku.

 

Przylaszczka pospolita czekająca na zimowy sen.

Hmmmm .....chyba ktoś tu dopadł ptaszka?

 

Na skraju Zelejowej stoi obelisk - pomnik ku pamięci zmarłych na cholerę.

..... i jeszcze jedno pamiątkowe zdjęcie w lustrze, czas wracać na niedzielny obiad.

 

 

Ale na zakończenie jeszcze moje małe podsumowanie po remoncie szlaku przez Zelejową:

 

         Cel szczytny, należy udostępniać miejsca atrakcyjne i warte pokazania, ale róbmy to z głową. Czy pośród decydentów nie ma ludzi z wyobraźnią i poczuciem estetyki? Góra Zelejowa była przez wieki odkrytym, nieporośniętym wzgórzem, na który rośnie unikalna roślinność i przez jej nieustanne zarastanie traci swoje przyrodnicze walory. Gdyby tak porozumieć się z lasami państwowymi, ludźmi zajmującymi się rezerwatami i naszym PTTK-iem i wspólnie podjąć jakieś kroki by Zelejowa znów powróciła, choćby częściowo do pierwotnego stanu. Można przecież usunąć część roślinności i odsłonić wspaniałe formy skalne z charakterystycznym krasem powierzchniowym, porastające skalne ściany paprocie, czy ślady po dawnej działalności górniczej. Potrzeba tylko ludzi z pasją i wizją a miejsce to może stać się jeszcze piękniejsze. Konieczne jest niestety wyjście zza biurka w teren i zobaczyć na miejscu, co warto poprawić lub wyeksponować. Może ten mój artykuł wywoła większą dyskusję i dotrze do kogoś decyzyjnego, który podejmie się tego wyzwania.